అడుగరే చెలులాల అతనినే యీ మాట
వుడివోని తమకాన నుండ బోలు తాను

వేడుక గలప్పుడే వెస నవ్వు వచ్చు గాక
వాడి వున్నప్పుడు తలవంపులే కావా
యేడనో సతుల చేత యేపులబడి రాబోలు
యీడ నే జెనక గాను యిటులా నుండునా // అడుగరే //

ఆసల గూడినప్పుడె ఆయాలు గరగు గాక
పాసి వున్నప్పుడు తడబాటులే కావా
బేసబెల్లి వలపుల పిరి వీకై రాబోలు
వేన నే బెట్టగాను సిగ్గువడి వుండునా // అడుగరే //

సరస మాడి నప్పుడె చవులెల్లా బుట్టు గాక
గొరబైన యప్పుడు కొరతలే కావా
యిరవై శ్రీ వేంకటేశు డింతలోనె నన్ను గూడె
వరుస నిందాకా నిటువలె జొక్కకుండునా // అడుగరే //