అదె వచ్చె చెలియ యొయారమ్ముతో ప్రియుని
సదనంబు వెడలి తన సఖులు గనకుండా

నుదుటి కస్తురి చెమట పదనై జారుచీర
నదిమి వీడిన తురుము కుదురుపరచి
వొదిగొదిగి తనకెవ్వరెదురౌదురో యంటా
పెదవిగంటీ మడుపు తుద మాటుకొంటా

నునుగుబ్బకన గోటికొన జీర మరుగుబడ
పెనుకెంపు బన్నసరు లనువుబరచి
తనకింద ఁదళుకు కన్నుల నిదుర సొలయగా
వనజము మూర్కొని వూర్పుబడి నణచుకొంటా

అల తత్తరబడుచు అవ్వల నివ్వల గట్టు
చలువశాలకలువలు సడలగా
అల శ్రీవేంకటరాయని కూడిన సరసపు
కలయిక మది తలచుకొంటా