ఏల పొద్దులు గడిపే వింతికడకు రావయ్యా
నాలిసేయ నిక వద్దు నమ్మియాపె వున్నది ||

చక్కని సతిమోమున చంద్రోదయంబాయ
వెక్కసపు నవ్వుల వెన్నెలగాసె
చొక్కపు కొప్పు విరుల చుక్కలుగానుపించె
పక్కన పెంచితే పట్టపగలు రేయొఊను ||

సతి కుచగిరులనే జిక్కవలు జోడుగూదె
తతి వికసించె గన్నుల దామరలు
మితిలేని రత్నకాంతి మించె సూర్యోదయము
మతి నెంచుకొంటేను మా పేరేపౌను ||

కలికి మెయి చెమటల గడియారపు నీరెక్కె
తెలిసిగ్గులనే పెండ్లి తెర వేసెను
అలమె శ్రీవేంకటేశ అంతలో నీవురాగాను
నెలవై యిట్టె వుండితే నిచ్చకళ్యాణమవును ||