ఎక్కడి పరాకుననో యిందాకా నుండెగాక
మక్కువ నాపై బత్తి మానలేడె వాడు

పాయరాని వలపులు పక్కన దలచుకొంటే
రాయా మనసు గరగకేమే
వో యమ్మలాల నా వుంగరము చూపరమ్మ
వేయేల తానిప్పుడే విచ్చేసీ నీడకే

వూనినట్టి సరసాలు వూహించుకోంటేను
మానా దేహము తమకించకేమే
మానినులాలా వొక్కమాట విన్నవించరమ్మ
తానె వచ్చి నన్ను సంతస మందించీనే

సేదదేరే చనవులు చిత్తమున దగిలితే
దూదేవయ నేమి వూదితే బోను
ఆ దెస మండెమురాయడైన శ్రివెంకటనాథు
డాదరించి నన్ను గూడె నతి మోహముననూ