ఎప్పుడును గుట్టుతోడి యిల్లాండ్లము నేము
వొప్పుగ సిగ్గు విడువనోజగాదు మాకును ||

మాట మాటలను నీకు మనసిచ్చి మెచ్చి యాపె
కాటుక కన్నుల జూచి కరగించీని
తేటలు నేరుచునాపె తేలించనోపు నాపె
యేటికి యవ్వరిపొందులేమి బాతి యికను ||

చేయివేసి చేయివేసి చెక్కునొక్కి చేత మొక్కి
మాయపు నవ్వులు నవ్వి మరగించీని
చాయలకు వచ్చునాపె సరసములాడు నాపె
ఆయనాయ వున్నసుద్దులాడ నేల యికను ||

వలపులు చల్లి చల్లి వాడికెగా నిన్ను గూడి
వెలయించ నేర్చునాపె యిన్నిటా నాపె
అలరి శ్రీ వేంకటేశ అప్పటి నన్ను గూడితి
తొలుతటి సద్దులేల దొమ్ములేల యికను ||