ఇద్దరి భావములును యీడుజోళ్ళాయ నిదె
అడ్డుకొని తులదూగినట్టి చందమాయెను ||

తళుకున నీవిప్పుడు తరుణి జూచితేను
తొలకి చెక్కుచెమట దొరుగ జొచ్చె
లలి మీరి ఆమెరుపులకు యీ తురుము మేఘ
మలరి వాన గురిసినట్టి చందమాయెను ||

చదురుమాటల నీవు జలజాక్షి బిలిచితే
పొదిగొని నిలువెల్ల బులకించెను
కదిసి ఆమాటల గాలికి యీమైదీగె
అదనుగూడ ననిచినట్టి చందమాయెను ||

ననుపై శ్రీ వేంకటేశ నవ్వి నీవు గూడితేను
యెనసి కామిని చిత్తమెల్ల గరగె
వొనరి ఆ వెన్నెల కీ మనసనే చంద్రకాంత
మనువుగా గరగినయట్టి చందమాయెను ||