ఇటువంటి దాన నాకేటి యలుకే
గట కట తేరాగా గాదనేనా నేను ||

మాటలాడ కుండు గాని, మనసు లోపల నైతే
నాటినది తనమీద నా చిత్తము
కాటుక కన్నుల జూచి కసరుదుగాని నేను
వాటపు వలపు మీద వంతుబో లోలోనే ||

దగ్గరి రాకుందుగాని, తా నన్ను నంటినప్పుడే
వెగ్గళించి సిగ్గులెల్లా వీడ గలవే
యెగ్గువట్టి వుందుగాని, యేపాటి నవ్వించినాను
అగ్గలపు సరసము లాడుదుబో నేను ||

నివ్వెర గందితిగాని, నేడు నన్ను గూడగాను
పవ్వళించి నప్పుడే పో పరవశము
యివ్వల శ్రీ వేంకటేశుడేకతమాయ నాతోను
జవ్వన భారము చేత జడిసీబో తనువు ||