వేసరకు వీ డేల యనకుము విడువ నిన్నిక శరణు చొచ్చితి
నీసరెవ్వరు లేరు వెదకిన నిండుబండికి జేట వేగా

మీరు నాకు గలరు నేనేమి సేసిన గాతురనియెడి
ధీరతను జము సరకు గొనకే తివిరి సేసితి బాపము॥
వోరసేయుచు నెంతలేదని వూరకే మీరుంటిరేనియు
వారికివి గొరగాను॥ నేనెవ్వరిని నెఱగను మిమ్మేకాని॥

మిమ్ముగొలిచినగర్వమున నేమీ జేయక కాలమందే,
నమ్మి కర్మములెల్ల మానితి నాకునాకే వేసరి॥
దొమ్మి కోపక మీకు నాకును దూరమనుచు బరాకుచేసిన
యిమ్ములను నన్నవియు రోసును యేల నా కవి నీవేకాక॥

నీకు మొక్కినమందెమేళము నేనొక కొండసేసుక
లోకములదేవతలకెల్లను లోను వెలిగా నైతి॥
యీకడను శ్రీవేంకటేశుడ యిప్పుడిటు ననుగరుణజూచితి
చేకొనుచు వారె మెత్తురు చెలగి నీకింకరుడననుచు